Każdy perkusista preferuje określoną technikę trzymania pałeczek podczas gry. Niestety, wielu nie zwraca na tą kwestię dostatecznej uwagi. Zazwyczaj zaniedbanie kwestii chwytu skutkuje ograniczoną szybkością gry, szybszym męczeniem mięśni rąk i błyskawicznym pękaniem pałek i talerzy.

Możemy wybierać pomiędzy stylem klasycznym a nowoczesnym (tzw. matched grip). Pierwszy charakteryzuje się odmiennym trzymaniem pałek w lewej i prawej ręce. Jest to spowodowane faktem, iż technika wywodzi się z gry na werblu marszowym, którego zawieszenie sprzyja takiemu stylowi gry. W przypadku matched grip pałeczki w obu rękach trzymane są w identyczny sposób. Istnieją trzy podstawowe chwyty matched grip: francuski, niemiecki i amerykański.

W chwycie francuskim (French grip) dłonie skierowane są ku sobie a pałki operowane są przede wszystkim przez palce, a nie nadgarstek. Technika ta jest najbardziej finezyjna, przez co najczęściej preferowana przez kotlistów, ale również przez perkusistów nastawionych przede wszystkim na szybkość gry. Niezastąpiona do grania na ride w zawrotnym tempie swingu czy jazzu.

Chwyt niemiecki (German grip) charakteryzuje się tym, iż podczas gry dłonie ułożone są równolegle do naciągu. W trakcie gry ruch odbywa się przede wszystkim z nadgarstka, przez co uderzenie zyskuje na sile, ale traci na finezyjności chwytu francuskiego. Chwyt niemiecki najczęściej stosuje się w momentach największej koncentracji siły, np. podczas równoczesnego uderzenia pałki w werbel i stopy w centralę.

Ostatni chwyt najczęściej określa się jako amerykański (American grip) lub hybrydowy (Hybrid grip). Nietrudno się domyślić, iż jest on kombinacją chwytu francuskiego i niemieckiego. Dłonie ustawione są pod kątem ok. 45 stopni, a do gry używa się w równym stopniu palców i nadgarstka. Z powodu swojej uniwersalności jest to typ najczęściej stosowany szczególnie przy grze na całym zestawie.

Dagmara Naczk